Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Το λεωφορείο του κόσμου




Βρήκαμε στο διαδίκτυο την παρακάτω επιστολή που έστειλε αναγνώστης στην εβδομαδιαία εφημερίδα LiFO ( http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/32845 ) τη συζητήσαμε στην τάξη, γράψαμε τις σκέψεις μας, ζωγραφίσαμε και σκεφτήκαμε να τα μοιραστούμε όλα αυτά μαζί σας.


        Επιστολή αναγνώστη :


''Βρίσκομαι στο τρόλεϊ με αριθμό 15 και στρίβουμε από την Πατησίων στη Λ. Αλεξάνδρας. Στην επόμενη στάση διακρίνω πάρα πολλούς ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, από την Αφρική με ενδυμασία ανάλογη της καταγωγής τους (μαντίλια κ.α.). Το τρόλεϊ σταματά και γεμίζει με αυτές τις γυναίκες. Περίπου 20 πανέμορφες, χαμογελαστές, μαύρες γυναίκες γεμίζουν το τρόλεϊ. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δω τις αντιδράσεις των υπόλοιπων επιβατών. Τρομαγμένοι... Οι μητέρες κράτησαν γερά τα παιδιά τους από το χέρι και οι ηλικιωμένοι έσφιξαν τις τσάντες τους και τα σακάκια τους.
Μία κοπέλα η οποία κάθεται μπροστά μου έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω σε μία κοπέλα από την Αφρική. Ξαφνικά την πλησιάζει ένας Αφρικανός και τη ρωτάει...”Τι είναι περίεργο; Τι κοιτάς;”
Η κοπέλα σαστίζει και λέει... “Τίποτα απλά είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί και μου έκανε εντύπωση”
Τότε λοιπόν πλησιάζει και η κοπέλα με την ενδυμασία και ξεκινούν με τον άντρα να εξηγούν στην κοπέλα τους λόγους για τους οποίους φορούσαν αυτά τα ρούχα. Κάποια γιορτή είχαν σε ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά στην Αλεξάνδρας και γι' αυτό είχαν μαζευτεί πολλοί μαζί. Εκείνη τη στιγμή πλησιάζει μια κυρία από τα δίπλα καθίσματα και αρχίζει να κάνει τις δικές της ερωτήσεις στις κοπέλες και στον άντρα από την Αφρική. Αυτοί με τεράστια περηφάνια αρχίζουν να εξιστορούν ιστορικά και θρησκευτικά τους λόγους της ενδυμασίας τους. Τότε ξανακοιτώ τους υπόλοιπους επιβάτες. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ήθελα το τρόλεϊ να φτάσει στη στάση μου. Όλες οι κοπέλες με την συγκεκριμένη ενδυμασία από την Αφρική χαμογελούν γιατί κάποια κοπέλα θέλησε να μάθει 5 πράγματα γι' αυτούς, για τον τόπο τους, για την ιστορία τους, για τον τρόπο ζωής τους. Ήξεραν ότι σε 2 στάσεις έπρεπε να κατέβουν, οπότε πλησίασαν κι άλλες κοπέλες και όλες μαζί έλυναν μία μία τις απορίες των δύο γυναικών. Ήθελαν να τις λύσουν όλες! Οι υπόλοιποι επιβάτες μπορεί να μην εξέφρασαν τις δικές τους απορίες αλλά δεν ήταν πια τρομαγμένοι. Τα δάχτυλα ηρέμησαν και σταμάτησαν να σφίγγουν τις τσάντες. Και τα μάτια σταμάτησαν να κάνουν βόλτες ώστε να πιάσουν κάποιον στα πράσα την ώρα που βουτάει ένα πορτοφόλι. Οι επιβάτες πλέον δεν φοβούνταν...
Δυστυχώς, όμως το τρόλεϊ έφτασε στον τερματισμό του...Δεν μπορούσε να συνεχίσει για μια ζωή...;
Ίσως κάποια στιγμή στη διαδρομή να καταφέρναμε να γίνουμε και φίλοι, να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, να μάθουμε περισσότερα για την Αφρική, για τον πολιτισμό, για την ιστορία και τη θρησκεία τους.
Να μάθουμε γενικώς... ''

                                                        Τα σχόλια των μαθητών μας :

'' Μου άρεσε προς το τέλος που άρχισαν να γνωρίζονται όλοι μαζί ''

''Οι άνθρωποι απ' όλο τον κόσμο μπορούν να γίνουν φίλοι ''

''Ακόμη κι αν είναι κάποιος από διαφορετική χώρα, μιλάει άλλη γλώσσα ή έχει διαφορετικό χρώμα είναι άνθρωπος ''

'' Οι άνθρωποι δεν πρέπει να φοβούνται τους διαφορετικούς ανθρώπους ''

'' Όταν τέλειωσε αυτή η ιστορία ένιωσα πως δύο διαφορετικοί πολιτισμοί ενώθηκαν ''

                                                                Οι ζωγραφιές μας :












1 σχόλιο: