Ανάγνωση βιβλίων στο ολοήμερο

Ø      «Η ΚΥΡΑ-ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΟΙ 12 ΜΗΝΕΣ» - ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΚΑΡΑΪΣΚΟΥ.

Διαβάσαμε το βιβλίο αυτό με αφορμή μία περίληψη του παραμυθιού που υπάρχει ως κείμενο στο βιβλίο της Γλώσσας της Β’ τάξης.

Η κυρα-Καλή, μια φτωχή γυναίκα, μητέρα πολλών παιδιών, δουλεύει σε μια πλούσια γειτόνισσα για να τα βγάλει πέρα. Εκεί ζυμώνει το ψωμί και φεύγει με το ζυμάρι στα χέρια, για να ταΐσει μ’ αυτό τα παιδιά της. Η κακιά γειτόνισσα όμως, που τα παιδιά της δεν είναι υγιή όπως της κυρα-Καλής, την  υποχρεώνει να πλύνει καλά τα χέρια της πριν φύγει. Η κυρα-Καλή βγαίνει το βράδυ να ψάξει για τροφή και ο δρόμος την οδηγεί στο σπίτι δώδεκα παλικαριών. Χωρίς αυτή να τους γνωρίζει, οι δώδεκα μήνες ζητάνε τη γνώμη της γι’ αυτούς και ευχαριστημένοι από τα καλά της λόγια, την ανταμείβουν πλουσιοπάροχα. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και στη ζηλιάρα κακιά γειτόνισσα.

Η ιστορία μας μαθαίνει ότι, αν προσπαθούμε για το καλύτερο χωρίς να μας απελπίζουν οι δυσκολίες και εκτιμάμε την καλή πλευρά των ανθρώπων και των γεγονότων, τότε η ζωή θα μας ανταμείψει!

Ø      «ΕΛΜΕΡ, Ο ΠΑΡΔΑΛΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ» - DAVID McKEE.

Ο Έλμερ είναι ένας ελέφαντας διαφορετικός απ’ τους άλλους. Είναι ο πιο ευχάριστος και διασκεδαστικός, είναι όμως και… παρδαλός! Μια μέρα σκέφτεται πως θέλει να είναι κι αυτός σαν όλους τους ελέφαντες κι έτσι βάφεται κρυφά όλος γκρι. Εκείνοι δεν τον αναγνωρίζουν και, καθώς δε βλέπουν πουθενά τον Έλμερ να τους φτιάξει το κέφι, η ώρα περνάει βαρετά. Ώσπου ο Έλμερ φωνάζει δυνατά «ΜΠΑΜ!» και τους τρομάζει όλους! Μετά από αυτή την πλάκα, οι ελέφαντες τον αναγνωρίζουν, γελούν με την ψυχή τους και συμφωνούν να γιορτάζουν κάθε χρόνο αυτή τη μέρα με ένα πρωτότυπο πάρτυ μεταμφίεσης!

Αυτή η  ιστορία μας έκανε  να σκεφτούμε πως το να είναι κάποιος ξεχωριστός δε σημαίνει πως είναι ελάττωμα. Μάλιστα μπορεί να είναι προσόν, αφού η διαφορετικότητα και η ποικιλία ομορφαίνει τον κόσμο γύρω μας. Εξάλλου, οι άλλοι μας εκτιμούν και για τα υπόλοιπα χαρίσματά μας! 

Μετά την ανάγνωση τα παιδιά ζωγράφισαν  τους δικούς τους παρδαλούς ελέφαντες με τα σχέδια και τα χρώματα που ήθελαν.

 

Ø      «ΔΥΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΣΕ ΚΑΡΟΤΣΙ» - ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ.

Ο κύριος Λάζαρος Εαυτούλης δεν ενδιαφέρεται για κανέναν άλλο παρά μόνο για… τον εαυτούλη του! Παρκάρει μπροστά στη ράμπα του πεζοδρομίου - χωρίς να νοιαστεί αν τη χρειαστεί κάποιος ανάπηρος με καροτσάκι - και πηγαίνει να διαλέξει τα παπούτσια του. 

        Στην επιστροφή του όμως κάτι παράξενο συμβαίνει! Πέφτει σε μια τρύπα και καταλήγει να βρεθεί σε μια χώρα όπου όλοι οι κάτοικοι κινούνται με καροτσάκια και τα πάντα λειτουργούν με βάση τις δικές τους ανάγκες. Τι ανυπόφορο πράγμα για κάποιον που περπατάει όρθιος να μην τον υπολογίζουν και μάλιστα να γελάνε και μαζί του!

        Τελικά θα καταφέρει να επιστρέψει στη χώρα με ένα σπουδαίο «δώρο»: τώρα ξέρει τι θα πει να έχει κάποιος ειδικές ανάγκες και πόσο σημαντικό είναι να υπολογίζεις και τους άλλους, τους διαφορετικούς, όχι μόνο τον εαυτό σου.

Με αφορμή αυτή την ιστορία παίξαμε ένα παιχνίδι ρόλων με διάφορες παραλλαγές, με στόχο να καταλάβουμε πώς νιώθουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες, όταν αδυνατούν να κάνουν πράγματα που για μας είναι δεδομένα.

Τα παιδιά έπρεπε να κάνουν διάφορες κινήσεις, όπως να χτυπήσουν παλαμάκια, να πηδήξουν ψηλά, να χορέψουν, να αγκαλιαστούν, να φτάσουν από τη μία άκρη της αίθουσας ως την άλλη. Μόνο που σε κάθε γύρω ορισμένα παιδιά έπρεπε να λειτουργούν σαν να μην έχουν πόδια ή χέρια, ή σαν είναι τυφλά. Έτσι, δε μπορούσαν να κάνουν πάντα ό,τι κάνανε οι υπόλοιποι και μ’ αυτόν τον τρόπο πήραν μια γεύση από τα συναισθήματα και τις ανάγκες συνανθρώπων μας με αναπηρία. 

                  Ζέλκα Ελευθερία